สู่ปลายทางของถนนแห่งแสงสว่าง
เมื่อมีการขุด ถนนพุทธวิถี นี้ขึ้นมา ถนนแห่งนี้จึงเป็นถนนแห่งความหวังของพี่น้องชาวปวาเก่อญอ ที่จะทำให้ทางการสามารถเข้าไปให้ความรู้ และการช่วยเหลือพวกเขาได้ และในช่วงท้ายๆเมื่อทีมงานของเราขุดถนนใกล้ถึงหมู่บ้านขุนสอง ทีมงานของเรานำโดยพระธรรมจาริก ได้เดินทางไปพักยังสำนักสงฆ์ ณ หมู่บ้านขุนสอง นำชาวบ้านให้สวดมนต์ นั่งสมาธิ
ช่วงเด่นฝันในฝัน
อาการปลื้มแบบต่อเนื่อง
เมื่อล็อกบุญมาถึง พุทธบุตรท่านก็ได้ใช้โอกาสอันดีนี้ ทักทายกับเด็กนักเรียน เริ่มต้นด้วยคำถามว่า “จำหลวงพี่ได้บ่” กว่าครึ่งยกมือแล้วบอกว่าจำได้ เหตุก็เพราะว่า นักเรียนส่วนใหญ่มาตักบาตรทุกเช้า และพระเราก็ออกบิณฑบาตทุกเช้า ส่วนคนที่ไม่ยก ก็จะโดนเพื่อนๆ แซวว่า “โต่คือบ่ย่อมตื่นมาใส่บาตรตอนเส้าเด” แปลว่า เอ็งน่ะทำไมไม่ยอมตื่นขึ้นมาใส่บาตรตอนเช้า ทำให้บรรยากาศเช้านี้เต็มไปด้วยความสดใส
ช่วงเด่นฝันในฝัน
พี่สาวตายวันกฐิน
หญิงสาวคนหนึ่ง...เพราะได้น้องสาวเป็นกัลยาณมิตร เธอจึงได้มาพบกับหมู่คณะ เธอมีความศรัทธาต่อหมู่คณะมาก ได้ทำหน้าที่เป็นผู้นำรถในภาคอีสาน บางงานได้ชักชวนคนมาวัดได้ถึง 60 คันรถบัส เธอได้ร่วมงานบุญใหญ่กับทางวัดไม่เคยขาด และได้ร่วมแรงร่วมใจกับน้องสาว ปิดกองกฐินปี 44 ได้สำเร็จ เธอได้ทำหน้าที่เป็นผู้บอกบุญกฐินอย่างเต็มที่ ทั้งของวัดพระธรรมกาย และของวัดสาขา...ในวันกฐินปี 44 เธอได้เสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน...ผลแห่งบุญที่เธอได้ทุ่มเทมาโดยตลอด ทำให้เธอเป็นอย่างไรหลังละโลกไปแล้ว...ที่นี่...มีคำตอบ...
กรณีศึกษากฎแห่งกรรม
